Jet Verberne Uitvaarten

herinneringen te maken, eventueel ondersteund door een uitvaartbegeleider, omdat dit bij de rouwverwerking zou kunnen helpen. Bovendien merkten we dat Sterre’s zusje (3) veel van alle emoties en spanningen oppikte.

Er werd ons daarom sterk aangeraden om haar ook goed te begeleiden en op haar eigen niveau te betrekken in het afscheidsproces. Na deze adviezen ben ik gaan ‘googlen’ – omdat ik niet wist waar te beginnen – en kwam op jouw website terecht. Jij was de enige in de wijde omgeving die informatie over het afscheid van baby’s verstrekte. Je benadering sprak ons bovendien aan. Zo kwam er dus ook een kennismakingsgesprek waarin je alle mogelijkheden helder uiteen zette. We konden daar nog een paar dagen onze gedachten over laten gaan en spraken met je af dat we je vanuit het ziekenhuis zouden bellen zodra Sterre geboren was.

Een opbaring thuis leek mij in eerste instantie moeilijk en confronterend, maar naarmate ik er meer over na ging denken begon ik het ook wel een mooi idee te vinden. En vooral een goed idee voor haar oudere zusje, omdat zij Sterre anders nooit zou kunnen zien. We spraken af dat we een geschikt bakje voor de wateropbaring zouden kopen en in het ziekenhuis zouden kijken of we haar inderdaad mee naar huis wilden nemen én of we dat dan zelf zouden doen of dat jij haar later op zou halen.

Toen Sterre eenmaal geboren was hoefde ik over die vragen niet lang na te denken: ik wilde haar graag zo lang mogelijk bij me hebben! We hebben haar zelf mee naar huis genomen en ze is een aantal dagen in de woonkamer opgebaard geweest. Daarvoor heb jij op de achtergrond en in korte tijd alle praktische zaken uitgezocht en geregeld. Achteraf ben ik er enorm blij om dat we de opbaring zo gedaan hebben. Het heeft niet alleen haar zusje de kans gegeven om haar te zien, maar ook de opa’s en oma’s en tante en oom hebben haar kunnen bewonderen. En ik heb zelf zó fijn afscheid kunnen nemen. Dat was in het ziekenhuis door alle adrenaline en hormonen van de bevalling voor mijn gevoel nooit gelukt. En nu had ik een paar dagen de tijd om naar haar te kijken wanneer ik dat wilde. Ze was zo klein maar ook zo mooi en compleet. Bovendien was ze in die paar dagen echt onderdeel van ons gezin. Ze was er bij in de dagelijkse routine, als we ‘s morgens beneden kwamen om de dag te beginnen, als we ‘s avonds gingen slapen, als we zaten te eten aan tafel… ze hoorde er echt bij en dat voelde zo goed!

Toen we uit het ziekenhuis thuis kwamen was jij er samen met Mirjam om ons allemaal op te vangen. Dat was heel fijn. Zo kwamen we niet verslagen in een leeg huis aan maar was er iemand die ons hielp om Sterre een mooi plaatsje te geven en een plan voor de komende dagen te maken. Je kwam daarna elke dag langs om te kijken hoe het ging. Niet alleen met Sterre, maar met ons allemaal. Ik vond het heel fijn om elke dag even mijn verhaal te kunnen doen, want ik zat in een achtbaan van emoties.

In deze eerste dagen dat we thuis waren heb je Sterre’s zusje ook heel goed opgevangen, samen met Mirjam. Jullie knutselden van alles in het thema van de sterren en knoopten zo op een speelse manier ook een gesprekje met haar aan om uit te leggen wat er gebeurde. Doordat zij zo goed werd opgevangen hadden wij zelf ook de tijd en de rust om met het afscheid en de eerste rouwverwerking bezig te zijn. Dat was erg prettig en een grote zorg minder voor ons.

Het afscheidsritueel was heel mooi, liefdevol en respectvol; met veel treffende woorden en toepasselijke gedichtjes. Het heeft mij enorm veel steun gegeven. Iedereen mocht er zijn eigen bijdrage aan leveren en dat maakte het heel persoonlijk en hecht. Je had ons gevraagd om iets voor te lezen, te zeggen, op te schrijven, of om iets voor in het mandje mee te brengen. Op die manier heb ik Sterre iets van thuis mee kunnen geven, tegen haar kunnen zeggen wat ik wilde zeggen en kunnen uitspreken dat ik ontzettend van haar hou en ze altijd in mijn hart zal blijven. Dat was erg fijn en voelde op een bepaalde manier bevrijdend.

Het allerdierbaarste moment voor mij zit absoluut ook in dit afscheidsritueel: ik heb haar uit haar bakje met water mogen halen, afdrogen, aankleden en in het mandje (haar bedje) mogen leggen. Het allerliefste wat een moeder wil is zorgen voor haar kindje en in die – simpele – handelingen heb ik al mijn liefde voor haar kunnen stoppen en vrij kunnen laten. Jij hebt zo enorm goed aangevoeld en ingeschat dat ik dat nodig had.

De crematie vond een paar dagen na het afscheidsritueel plaats. Bij aankomst in het crematorium had ik het erg moeilijk; ik realiseerde me dat dit echt het definitieve afscheid zou zijn. Ook hier had jij weer een mooi ritueel bedacht dat houvast gaf. Er was een momentje voor iedereen om even persoonlijk bij het mandje stil te staan en afscheid te nemen en daarna gingen we naar buiten om ballonnen op te laten. Terwijl we dat deden werd het mandje met Sterre meegenomen door de medewerker van het crematorium. Ik heb nog een laatste keer naar haar kunnen zwaaien en daarna gingen de ballonnen de lucht in. Dat was het moment dat Sterre naar de hemel vloog en echt een sterretje werd. Samen met haar zusje kijken we nu regelmatig naar de sterren aan de hemel en proberen dan te zien welke ster onze lieve kleine Sterre is. Ook de mooie sterrenhemel-ombouw die Mirjam en jij samen met Sterre’s zusje gemaakt hebben heeft nog altijd een mooie plaatsje in huis en dient als een soort van altaartje.

Een aantal weken na de crematie hebben we de as met z’n drietjes bij het crematorium opgehaald. Dat voelde ook weer fijn, alsof Sterre thuiskwam. We hebben een mooi (stervormig) urntje uitgezocht en ik heb een ring laten maken waar een klein beetje as en een klein beetje moedermelk in verwerkt is. Op die manier draag ik Sterre altijd heel dicht bij me. Verder hebben we heel veel dierbare foto’s die ik op het moment nog aan het verwerken ben in een foto-herinneringen-boek.

Het afscheid is inmiddels al weer een aantal maanden geleden. Het verlies van Sterre blijft pijnlijk en zullen we ons hele leven met ons mee dragen. Maar met het mooie afscheid heb jij ons een begin gegeven om daar mee te leren leven. Je voelde perfect aan wat we nodig hadden, wat bij ons paste of hoe we het het liefst wilden. Er waren maar een paar woorden nodig en je begreep wat we bedoelden. Je hebt praktisch heel veel dingen geregeld precies zoals (of zelfs beter dan) wij het zelf gedaan zouden hebben. Door jouw warme en begripvolle begeleiding en het mooie, liefdevolle en respectvolle afscheid dat je zo helemaal in onze stijl hebt vormgegeven, hebben we naast het verdriet ook veel mooie en dierbare herinneringen. Daar ben ik jou, en Mirjam en de andere lieve mensen die hier een bijdrage aan geleverd hebben, ontzettend dankbaar voor!

Liefs, de trotse mama van Sterre.